W rytmie miłości - Rozdział 88

 Jeszcze dwa rozdziały i historia dobiega końca. 

Elliott jęknął jakby przez sen, ale już był na wpół obudzony. Coś było inaczej niż zawsze, kiedy budził się ostatnio z twardym jak skała członkiem. Tym razem rozlewała się w nim przyjemność. Tak błoga, tak cudowna.

— Otwórz oczy.

Gdy, niczym na rozkaz otworzył oczy zapomniał wręcz jak ma oddychać. Przez chwilę sądził, że to jeden z nawiedzających go ostatnio snów. Odkąd zaczęli zbliżać się z Ryanem intymnie, jego ciało chciało więcej niż okazjonalna masturbacja, której w sumie wcześniej nawet nie potrzebował. Dużo śnił, miał o wiele więcej fantazji erotycznych i właśnie jedna z nich się spełniała.

Leżał na plecach, jego kutas był twardy,  Ryan właśnie nabijał się na niego. Chciał się uszczypnąć, aby sprawdzić, czy na pewno mu się nie śni, czy na pewno znów nie dojdzie w spodnie od piżamy, ale to była prawda. Jego biodra same pchnęły w górę,  penis gładko wszedł do środka. Uniósł nogi rozchylając je,  stopy mocno opierając na materacu. Dłonie zacisnął na biodrach mężczyzny. Wpatrzył się w stojącego na baczność penisa Ryana, który owinął wokół niego palce, gładząc się. Potem go puścił,  dłonie oparł na udach chłopaka. Podparł się mocno na silnych nogach, uniósł się, rozchylił uda, dając doskonały widok Elliottowi na to, jak penis wchodzi w ciało Ryana. Jak maleńka dziurka rozciąga się na nim.

— O cholera.

— Podoba się? — wysapał pytanie Ryan, ujeżdżając Elliotta. Było mu wspaniale.

Rano gdy się obudził zobaczył jak bardzo Elliott jest twardy. Leżał odkryty i wszystko było dobrze widać. Od razu sobie przypomniał o czym wczoraj chłopak mówił, więc przygotował się i nabił na niego. Dopiero wtedy partner obudził się.

— Wiesz, że tak. I już wiem, że lubię cię w sobie, ale kocham być w tobie.

— A ja wiem, że warto było czekać i widzieć jak bardzo się rozbudzisz seksualnie i jaki będziesz chętny. Wiem także jak bardzo mnie kochasz.

Ryan coś czuł, że weekend spędzą głównie w łóżku, lub na każdej możliwej płaskiej powierzchni ciesząc się sobą. Opadł na kutasa, ruszając się na nim. Kochanek pchnął w niego by po chwili razem odnaleźć wspólny rytm. Ich ciała trawiła gorączka namiętności. Silna, wolna oraz nieskrępowana.

— Zaraz dojdę — wymruczał Elliott, jakoś nie mogąc się dzisiaj przed tym powstrzymać. Wczoraj oddalał ten moment, jednak rano było mu trudniej.

Owinął palcami penisa Ryana zaczynając mu trzepać szybko, tak jak mężczyzna lubił. Czuł jak odbyt kochanka zaciska się na nim,  głęboki jęk jaki wyrwał się z ust partnera oznajmił, że ten zaraz dojdzie.

Ryan wygiął biodra, dla większej przyjemności, by mocniej stymulować swoją prostatę. Orgazm silny niczym taran przebił się przez niego,  potem go uwolnił. Dochodząc patrzył jak białe smugi jego spermy znaczą ciało Elliotta. To tylko wzmocniło przeżywaną rozkosz i zacisnął się mocniej na kutasie, co tylko posłało dodatkową stymulację przez ciało Rossa, który szczytował prawie równo z nim. Skończyli w tym samym momencie patrząc sobie w oczy.

Dziewiętnastolatek stwierdził, że oczy Ryana wyglądają teraz bardzo dziko i mrocznie. Mężczyzna wciąż siedział na nim,  on trzymał jego biodra w stalowym uścisku.

— Mogę zostać w tobie przez cały dzień?

Ryan zaśmiał się. Chwycił dłonie Rossa,  potem powoli zsunął się z niego. Nachylił się nad chłopakiem, kładąc obie jego ręce wokół głowy i szepnął mu do ucha:

— Jeżeli będziesz we mnie cały dzień, to kiedy ja będę mógł być ponownie w tobie?

Elliot uniósł głowę i pocałował go zachłannie. Położyli się obok siebie, wciąż się całując, podczas gdy ich spełnione ciała odpoczywały. Potem leżeli tak jeszcze przez wiele długich minut. Może godzinę. Ryan przykrył ich, bo zrobiło się chłodno, gdy pot na ich ciałach wysechł.

— Lubię to — szepnął Whitener, przesuwając palcem po zaznaczonej przez jego spermę piersi chłopaka.

— Co takiego?

— Moją spermę na tobie. Naznaczył bym cię nią wszędzie.

— To zrób to. Nie mam nic przeciwko. Ale nie sądziłem, że masz taki fetysz.

— Jedyny jaki mam i lubię go. Moja sperma na twoim ciele — mówił i po każdym zdaniu całował Elliotta. — Pomiędzy twoimi udami, na jądrach — całował go mocniej, przetaczając się na niego,  Ross rozsunął dla niego nogi — w tobie, na pośladkach.

Sięgnął po żel i nałożył go na swój twardniejący członek, po którym przesunął dłonią szybkimi ruchami usztywniając go. Potem chciał wziąć prezerwatywę, ale chłopak powstrzymał go.

— Wiem, że dosiadłeś mnie bez tego. Wczoraj też mogliśmy… Jesteśmy czyści… badaliśmy się.

— Nie wiedziałem, że tego chcesz. Tyle ich nakupiłeś.

— Żebyśmy zawsze mogli ich użyć, kiedy będziemy uprawiać spontaniczny seks bez żadnych przygotowań — odpowiedział mając na myśli, że wtedy kiedy nie wypłucze się pod prysznicem.

Przestał wkrótce gadać i rozchylił bardziej nogi,  Ryan wsunął w jego dziurkę palce. Potem gdy zastąpił je swoim nagim członkiem, kochając się ponownie z bardzo chętnym i spragnionym Elliottem, wiedział, że nigdy nie chce przestać tego robić. A gdy chłopak znów wygiął się pod nim nazywając go Bogiem, kiedy ich ciała pogrążone w gorączce spływały od potu, jakby właśnie wzięli prysznic,  ich usta były spuchnięte od pocałunków, pokochał go jeszcze mocniej.

 

*

 

Korn, od dwóch godzin przeszukiwał szafę w poszukiwaniu ubrania. Wiedział, że Micaha nie interesuje to jak się ubierze. Mimo to, chciał wyglądać dla niego ładnie. W końcu zapukał do pokoju Martina, ale szybko przypomniał sobie, że kuzyn jest w swoim mieszkaniu. Zadzwonił do niego pytając, czy może pożyczyć jakąś z jego koszul i do tego sweter. Otrzymawszy zgodę, wszedł do pokoju chłopaka by zajrzeć do jego garderoby. Ta nie była wielka, ale rzędy półek i wieszaków potrafiłyby niejednego doprowadzić do zawrotu głowy. Na szczęście, Martin utrzymywał skrzętny porządek wśród swoich rzeczy, w których przeważał kolor biały, więc łatwo było wszystko znaleźć. Wybrał prostą, o sportowym kroju białą koszulę i granatowy sweter.

Pół godziny później był gotowy. Swetra nie zakładał,  jedynie zarzucił go na plecy i przewiązał rękawy na piersi. Widział wiele razy coś takiego u Martina. Na dworze było ciepło, więc niczego innego nie potrzebował. Może poza butami, o których przypomniała mu ciocia. Szmaciane kapcie raczej nie nadawały się na wyjście. Co najwyżej do ogrodu i to wtedy kiedy nie było rosy.

Przed kinem pojawił się punktualnie. Zauważył Micaha od razu. Chłopak siedział na murku i przeglądał coś na telefonie. Ubrany był w proste spodnie i koszulkę z długim rękawem. Nic wymyślnego w porównaniu do Korna, który już wiedział, że za bardzo się wystroił. Mieli iść tylko na przedpołudniowy seans jednego z filmów Walta Disneya,  potem kawę i może spacer. Nie umówili się wieczorem, bo Micah dzisiaj śpiewał w klubie u wujka,  tak wczesne pójście do kina kojarzyło się Kornowi, że będą prawie sami.

— Hej — przywitał się, po tym jak w końcu znalazł miejsce parkingowe i podszedł do chłopaka.

Micah schował telefon do kieszeni i podniósł się. Spojrzał na Mahawana zbyt entuzjastycznie,  miał wyglądać na obojętnego. Tak sobie ustalił. Jakoś nie wyszło. Tak samo jak to, by nie oczekiwać tej jedynej ich randki z niecierpliwością.

— No to… To idziemy, co?

Wskazał na wejście do kina, bo bez tego to chyba patrzyliby się na siebie przez kolejną godzinę.

— No tak, tak.

Thapakorn, aż skrzywił się wewnątrz siebie za dar elokwencji. Chciał wziąć Micaha za rękę, ale zrezygnował z tego pomysłu. Znajdowali się w publicznym miejscu i nie miał pojęcia jak na coś takiego zapatruje się siedemnastolatek. Już w nocy kupił bilety przez Internet, także tylko podszedł do kasy je odebrać. Potem udali się by kupić ogromne pudełko popcornu oraz dwa kubki coli z lodem.

Seans miał odbyć się w sali na pierwszym piętrze, więc udali się tam. Od razu mina Korna zrzedła, kiedy zobaczył rodziny z dziećmi wchodzące do środka sali kinowej.

Micah zauważywszy jego minę zaśmiał się.

— Co? Sądziłeś, że będziemy sami w pustym kinie i będziesz bezkarnie mógł mnie trzymać za rękę? — zapytał z krzywym uśmiechem.

Grzywka opadła mu na oczy i Mahawan z trudem powstrzymał się, aby ją odgarnąć.

— No, tak jakby…

— To się przeliczyłeś. Może Kraina lodu to stary film, ale wciąż go o tej porze puszczają w tym kinie i jak widzisz, wciąż jest nim zainteresowanie.

— Ale mogą go obejrzeć w telewizji lub necie.

Micah zaśmiał się cicho na słowa chłopaka.

— My też mogliśmy,  jesteśmy tutaj.

— Wtedy nie spotkałbyś się ze mną. Pomyślałbyś, że mam niecne plany co do ciebie, gdybym zaprosił cię do swojego pokoju.

— A nie masz? — zapytał Micah i nie czekając na odpowiedź skierował się ku wejściu do sali kinowej.

Korn stał przez chwilę z otwartymi ustami, coś pomruczał o tym, że nie ma,  jak ma to nie teraz, ale w końcu westchnął ruszając za chłopakiem z cierpiętniczą miną. Czekał go seans z tłumem dzieciaków. Niech go ktoś zabije za pomysł z tym kinem.

— Ej, nie marudź tylko chodź i daj te bilety — zawołał do niego siedemnastolatek.

— No idę, już idę.

 

*

 

Elliott sprawdził na swoim kanale, czy ukazał się film, którego premierę ustawił już przedwczoraj. Wszystko poszło zgodnie z planem na całe szczęście. Film także miał dobrą jakość, bo ten, który wrzucił poprzednio był katastrofą. YouTube jak zwykle odwalało. To ucinało zasięgi, kasował komentarze, usuwał polubienia, to film przetwarzał się długimi godzinami. Ciekaw był też jak sobie radzi Christopher i wszedł na jego kanał. Chłopak już miał sporą ilość filmów. Subskrybentów mu także przybywało. Szczególnie od czasu, gdy Ryan podczas wejścia na żywo pokazał swoim widzom kanał Christophera.

— Co tam oglądasz? — zapytał Ryan podając partnerowi herbatę.

W końcu, po długich godzinach wygrzebali się z łóżka. Wspólnie uznali, że bardzo potrzebują prysznica,  pościel nadawała się już tylko do prania. Dziwili się , że po tym maratonie jeszcze mogą obaj chodzić.

— Zerkam na kanał Chrisa. Dobrze mu idzie. Dzięki, że pokazałeś ostatnio jego filmy. To nie kanał o grach, ale…

— Ale to twój przyjaciel, poza tym chcę także pokazywać inne kanały, które są interesujące,  nie mają z grami niczego wspólnego.

— Nie wszyscy są tacy.

Odłożył telefon i wziął herbatę. Pachniała truskawkami i był to ich wspólny ostatni zakup w herbaciarni.

— Nie boję się, że stracę widzów, bo odkryją coś innego interesującego. Jak zaczynałem, mnie nikt nie pomógł. Dlatego chcę pomóc.

Elliott pocałował Ryana w policzek i chciał się odwrócić, aby wyjść na taras i usiąść w słońcu, ale mężczyzna owinął rękę wokół jego pasa zatrzymując go i zapytał:

— Czy nie boli cię?

— Co ma mnie boleć? — zapytał,  potem patrząc w oczy Ryana, które wskazywały na jego niższe partie ciała, westchnął: — Nawet bym ci nie powiedział.

— Bo to był twój pierwszy raz i przesadziliśmy.

— Nie jestem dziewczyną, u której coś nie coś musi się zagoić. Daj spokój. Poza tym…

— Co? — zaciekawił się Ryan. Gdyby miał psie uszy, te teraz uniosłyby się z ciekawości.

— Może nagram jakiś film, któremu nadam tytuł — mówiąc, wycofywał się w stronę otwartych drzwi tarasu — pomyślmy. Może tak. „Jak wejść w kochanka bez bólu? Zagadać go. Raczej sprawić, aby on gadał. Polecam Ryan Whitener” — dodał ironicznie i uciekł.

— Stworzyłem potwora — powiedział. Chcąc złapać chłopaka zaczął go gonić, ale zatrzymał się, bo przez to przechylił kubek i wylał połowę herbaty na podłogę.

Elliott tylko się roześmiał. Dobrze mu było przy tym mężczyźnie, w jego domu, u jego boku. Nauczył się przy nim pewności siebie. Już nie chciał wymieniać swojego mózgu. Może czasem, kiedy mylił kierunki, czy zapominał, w której klasie miał kolejną lekcję.

Usiadł wygodnie na krześle. Upił łyk herbaty, kiedy rozdzwonił się jego telefon. Osobą, która się do niego dobijała, był Quinn. Tęsknił trochę za przyjacielem. Od dawna nie spędzili wspólnie czasu.

— Hej, co tam? — zapytał kiedy odebrał.

Na taras wszedł Ryan i miał się wycofać, ale Elliott postukał w krzesło każąc mu usiąść.

— Spotkałem się z mamą — powiedział Quinn z entuzjazmem — i ona wraca do Adincton. Powiedziała, że chce mnie odzyskać. Przeprosiła za swoje zachowanie. Zrozumiała co liczy się w życiu. Nadal będzie jeździć po świecie, ale jej dom będzie tutaj,  nie w Nowym Jorku.

— To chyba dobrze, nie?

— Kurwa, najlepiej. I wiesz co?

— Co takiego?

— Powiedziała, że jej zdanie zmieniło to, co jej ostatnio powiedziałem. I nawet nie musiała myśleć co ma zrobić. Jej menager się wściekł, więc go zwolniła…

Elliott pozwolił mówić przyjacielowi, słuchając go w miarę uważnie, podczas gdy siedział na tarasie, pił herbatę,  u boku miał swoją jedyną miłość. Nie mogło być lepiej. Może jeszcze przydałaby mu się wiedza, że dobrze zda zbliżające się testy, skończy szkołę i dostanie się na studia. To jednak ważniejsze było później. Teraz było tu i teraz,  tych chwil nie zamierzał na nic zamienić.

 

*

 

Korn jednak nie narzekał więcej, że oglądał film z dzieciarnią. Te małe i większe ludziki siedziały z dala od nich,  on mógł w spokoju skoncentrować się na spędzaniu czasu z Micahem. Wiele razy ich dłonie dotknęły się, kiedy obaj jednocześnie sięgali po prażoną kukurydzę. Chłopak szybko zabierał rękę, ale wrażenie mrowienia po tym dotyku towarzyszyło Kornowi przez cały film. Nawet później, kiedy już wyszli i kupili mrożoną kawę na wynos w pobliskiej kawiarni.

— To co, jak ci się podobał film w towarzystwie…

— Nie kończ. Dobra, pomarudziłem, ale nie było źle. Było miło. Gówniarzeria siedziała daleko,  ja bezkarnie mógłbym trzymać cię za rękę.

— To dlaczego tego nie robiłeś?

Na to pytanie Korn aż przystanął. Szybko jednak ruszył dalej w górę ulicy w stronę niewielkiego parku, kiedy chłopak zaczął się śmiać.

— Dlaczego się śmiejesz?

— Bo chciałeś mnie trzymać za rękę i sądziłeś, że nie możesz. Jesteś niedomyślny.

Kolejny raz szok przeszedł przez Mahawana. Już niczego nie rozumiał. Kiedy ich dłonie spotykały się w kubełku popcornu, to Micah zabierał dłoń. Chciał jednak być za nią trzymany. Albo chłopak sobie z niego żartował, albo on był już całkiem głupi. Na szczęście po minie siedemnastolatka zrozumiał, że chodziło o to pierwsze. Przewrócił jedynie oczami,  potem objął ustami rurkę wstawioną do kubka z kawą.

W parku usiedli na ławce, niedaleko stawu. Korn usiadł tak, aby jego ręka i udo niby to przypadkowo stykały się z ciałem Micaha. Długo nic nie mówili, aż w końcu to Korn przerwał ciszę.

— Zdradzisz mi w końcu jak masz na nazwisko? Na fejsie podpisujesz się jako Micah X. Znalazłem cię jedynie po fotce. Nawet nie wiesz ile nocy zarwałem przeszukując naszą szkolną grupę. Dopiero potem Martin powiedział, abym przeszukał jedynie ludzi z klas niżej.

— Po prostu cenię sobie prywatność. Mam na nazwisko Horton. Micah, konkretnie Micael Horton. Mama zawsze nazywała mnie Micah i tak zostało. Tata chciał Michaela, ale poszli na kompromis.

— Micael, ładnie — odparł Korn.

Sięgnął po dłoń chłopaka, który tym razem nie odsunął ręki, kiedy Mahawan ją chwycił. Splótł ze sobą ich palce i odetchnął. Coraz bardziej chłopak wkradał się do jego serca. Miał nadzieję, że w ciągu tych kilku tygodni razem, Micah i jemu pozwoli na to. Jakby nagle jakieś licho usłyszało jego myśli, telefon w jego kieszeni zawibrował. Nie chcąc puszczać dłoni siedemnastolatka, odstawił kubek jeszcze do połowy pełny i gimnastykując się, by wyjąć urządzenie z wąskiej kieszeni, w końcu odebrał.

Micah starał się nie słuchać rozmowy, ale mimowolnie coś usłyszał i wiedział, że dzwoniła ciocia chłopaka. Spojrzał na ich złączone dłonie. Jak bardzo by z sobą nie walczył, z tymi rodzącymi się uczuciami oraz strachem, że się za jakiś czas rozstaną, to miło mu było trzymać rękę Korna. Zanim udał się na ich spotkanie,  wujek podrzucił go pod kino, to wiele razy pisał do chłopaka, by zrezygnować z tej, jak to nazywali, randki,  po chwili kasował wiadomości. Wygrało w nim coś, co bardzo interesowało się Kornem Thapakornem Mahawanem. Nie żałował, że się pojawił. Nie żałował wczorajszego, pierwszego dla niego pocałunku. Łapał siebie, że chce więcej spotkań, pocałunków, rozmów, nawet tych chwil, kiedy byli obok siebie nic nie mówiąc. Przywiązanie do kogoś było złe według niego, ale może na chwilę mógłby odpuścić. Może.

Korn odłożył po rozmowie telefon i spojrzał na chłopaka.

— Dzwoniła ciocia. Dziwnie brzmiała. Mam wrócić do domu, bo musi mi coś powiedzieć. Mam ogromną nadzieję, że nic nie stało się wujkowi.

— To zbierajmy się w takim razie. I tak miałem zaraz iść, bo umówiłem się z wujkiem na obiad.

— Odwiozę cię. I nie sprzeciwiaj się — dodał, kiedy chłopak chciał zaprotestować.

Jechali w ciszy. Korn nie mógł wyzbyć się dziwnego niepokoju. Wszystko przez głos cioci, który wyzbyty był tej całej radości, jaką zazwyczaj ta kobieta rozsiewała wokół. Może to tylko jego głupie wymysły i nie chodziło o nic złego.

Zatrzymał się przed budynkiem, w którym Micah wynajmował pokój.

— Dzięki, miło było — powiedział Micah i nacisnął klamkę.

— Poczekaj.

Korn pochylił się na, tyle na ile mu pozwalał pas, położył dłonie na policzkach chłopaka i musnął czule jego usta. Potem zrobił to jeszcze raz i jeszcze do chwili, aż pocałunki nie zostały oddane. Pocałował go teraz dłużej, ciesząc się tymi pełnymi, miękkimi wargami. Odsunął się i zrobił to raz jeszcze, aby po chwili z trudem wrócić na miejsce i pozwolić Micahowi opuścić samochód. Chłopak jeszcze pomachał do niego,  on odsunął szybę by krzyknąć, że zadzwoni umówić się na kolejne spotkanie, na co siedemnastolatek udał, że puszcza pawia, ale szybko uśmiechnął się i odszedł.

Mahawan zasunął szybę, bo włączył dzisiaj klimatyzację i po chwili ruszył do domu wujostwa.